''ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ'' ΤΑΞΙΔΙΩΝ : Λιθουανία - Βιλνιους,Καοὐνας και Τρακάι

Τον Μάιο του 2014 επισκέφτηκα την Λιθουανία για 5 ημέρες. Μετά από καιρό βρήκα χρόνο να γράψω κάποια πράγματα για το ταξίδι μου αλλά όπως είναι φυσικό δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Τις 5 αυτές ημέρες έκανα και δυο μονοήμερες εκδρομούλες με το τρένο και τις υπόλοιπες 3 ημέρες ήμουν στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, Βιλνιους. .Η μία εκδρομή έγινε στο Τρακάι όπου υπάρχει ένα κάστρο και η δεύτερη εκδρομή έγινε στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας στο Καούνας.

11 Μαΐου 2014 και ώρα 11.00 έφτασα στο αεροδρόμιο του Βιλνιους. Ακολουθησα , περπατώντας τον δρόμο απέναντι από την πόρτα εξόδου του αεροδρομίου και σε 3 λεπτά περίπου βρέθηκα στο σημείο όπου περνάει το τρενάκι για την μεταφορά μου στον κεντρικό σταθμό της πόλης Βιλνιους. Έκοψα εισιτήριο μέσα στο τρένο και σε λίγη ώρα ήμουν στο κέντρο της πόλης.

Από εδώ φεύγει το τρένο από το αεροδρόμιο για το κέντρο της πόλης

Οι τιμές στην πόλη είναι χαμηλές ,εγώ όμως διάλεξα ένα απλό ξενοδοχείο επειδή ήταν κοντά στο σημείο όπου είχα κάτι δουλειές να κάνω, και ήταν και δίπλα σε μια από τις πύλες που οδηγεί στο κέντρο της πόλη. Οι πρώτες εντυπώσεις μου ήταν πολύ θετικές. Την περίμενα πολύ διαφορετική την πόλη από αυτό που είδα. Δεν είναι προορισμός που είχα σκεφτεί ποτέ να επισκεφτώ, απλά έτυχε και πήγα. Το Βιλνιους δεν είναι ούτε Ρώμη, ούτε Λονδίνο, ούτε Παρίσι. Πολλές εκκλησιές, πάρκα και ένας ποταμός – Neris - που διασχίζει την πόλη μετά το ιστορικό κέντρο.

The Higher Castle - Gediminas Tower

(Ένα απο τα σημεία όπου μπορεί να κάποιος να δει την πόλη απο ψηλά)

Στην πλατεία του δημαρχείου θα βρείτε μαγαζάκια για τον καφέ σας και εαν περπατήσετε στα στενά από την αριστερά πλευρά, θα βρείτε μαγαζάκια για ποτό η φαγητό. Εάν θέλετε κάτι ακόμα πιο φθηνό ,νομίζω θα το βρείτε κοντά στον σταθμό τον τρένων. Ο σταθμός τον λεωφορείον είναι δίπλα, από την δεξιά πλευρά του σιδηροδρομικού σταθμού. Δεν μου χρειάστηκε τελικά διότι χρησιμοποίησα το τρένο. Παρακάτω θα δείτε τα σημεία όπου επισκέφτηκα τις ημέρες αυτές που ήμουν στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας ,Βιλνιους.

Πριν από τις φωτογραφίες θα ήθελα να γράψω κάποια περιστατικά που μου έχουν μείνει από το ταξίδι αυτό. Η πόλη είναι απλή και όμορφη αλλά δεν ένιωσα να θέλουν τουρισμό από άλλες χώρες εκτός της Ρωσίας. Δεν είχε πουθενά επιγραφές στα αγγλικά. Δεν βρήκα άκρη για να επισκεφτώ τον υπόγειο χώρο (κρύπτη νομίζω την έλεγαν) στον καθεδρικό ναό. Τρεις φορές πέρασα από την καθεδρικό τους .Την πρώτη φορά δεν είχα χρόνο για να δω εάν ήταν ανοιχτό. Την δεύτερη έτυχα σε ημέρα που ήταν κλειστά και την τρίτη φορά δεχόταν μόνο γκρουπ και έβαζαν ένα σχολειό εκείνη την ώρα. Δεν έκατσα να ασχοληθώ παραπάνω. Επισκέφτηκα το πανεπιστήμιο και αυτά που έδειχνε το φυλλάδιο τους όπως η ζωγραφιστή αίθουσα της βιβλιοθήκης δεν ήταν επισκέψιμη. Δεν αξίζει να πληρώσετε και να μπείτε ,δεν έχει κάτι να δείτε. Δεν είναι το θέμα για τα χρήματα, απλά για να μην χάσετε χρόνο. Εάν θέλετε μπορείτε να μπείτε στον πύργο που έχει στην είσοδο όπου έχει ξεχωριστό εισιτήριο, αλλά εάν θέλετε να δείτε την πόλη από ψηλά υπάρχουν άλλα δυο σημεία που θα τα δείτε στις φωτογραφίες μου παρακάτω.

Όταν ήμουν στο τρένο προς την πόλη Καουνας, σταμάτησε το τρένο σε μια στάση . Το τρένο δεν σταμάτησε πολύ ώρα και από το παράθυρο έβλεπα μια γεματουλα κυρία να περπατάει προς το τρένο για να μπει μέσα. Δεν την είδαν την κυρία και το τρένο έφυγε. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη και την απογοήτευση της κυρίας στο πρόσωπο της όταν έβλεπε το τρένο να φεύγει χωρίς να την περιμένει.

Όταν μπαίνετε σε ορθόδοξες εκκλησιές να κάνετε τον σταυρό σας. Εγώ δεν τον έκανα και μια γιαγιά δεν με άφηνε να μπω στον κύριο ναό γιατί με πέρασε για αλλόθρησκο. Μην περιμένετε οι γιαγιάδες να μιλούν αγγλικά. Εδω δεν μιλούν οι νεώτεροι. Προσπάθησα να εξηγήσω στην γιαγιά αλλά μάταια. Βρέθηκα και σε μια άλλη εκκλησία ορθόδοξη όπου υπάρχει λείψανο του αγίου του ναού. Χώθηκα μέσα σε ένα γκρουπ για να προσκυνήσω κι εγώ. Όταν ήρθε η σειρά μου για να προσκυνήσω, ήρθε ο παπάς και έκλεισε το τζάμι. Του λέω ότι είμαι ορθόδοξος και μπορώ να προσκυνήσω. Δεν ήθελε, δυσκολεύτηκα να τον πείσω ότι είμαι ορθόδοξος. Η ρωσική εκκλησία έχει διαφορετικές συνήθειες από την ελληνική εκκλησία. Να είστε προετοιμασμένοι να μην τους παρεξηγήσετε.

Ένα τελευταίο περιστατικό που θα αναφέρω έγινε σε ένα πάρκο που είναι δίπλα στον ναό ναό της Αγίας Άννας. Ήταν βράδυ, δεν θυμάμαι τι ώρα ακριβώς. Εγώ και άλλος κόσμος περπατούσαμε μέσα στο πάρκο. Είχε πανσέληνο και καλό καιρό. Κάποια στιγμή θέλαμε να βγούμε έξω από το πάρκο και διαπιστώσαμε ότι οι σιδερένιες πόρτες του πάρκου ήταν κλειστές. Δεν υπήρχε φύλακας. Πρέπει να ήμασταν γύρω στα δέκα άτομα. Περίπου τόσοι μαζευτήκαμε στην συνέχεια. Είχε πολύ γέλιο, ψηλή περίφραξη και όλοι προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπο να βγούμε από εκεί. Τελικά βρήκα εγώ την λύση. Βρήκα ένα σημείο στο πάρκο όπου πίσω από την περίφραξη είχε κάτι μεγάλους, στερεούς ξύλινους κάδους απορριμμάτων (εάν θυμάμαι καλά) . Ανέβηκα σε ένα παγκάκι, ανέβηκα στην περίφραξη και πήδηξα στους κάδους και μετά στο έδαφος. Βγήκα εγώ από εκεί και πήγα στην μπροστινή είσοδο για να τους πω που να πάνε και να βγουν και αυτοί. Πεθάναμε στο γέλιο. Βγήκαν πρώτα οι γυναίκες με τα τακούνια, τις φούστες και τις τσάντες και μετά βγήκε και ο αντρικός πληθυσμός.